Orthopedagoog
“Mijn basisschooljuf in groep 8 was mijn grote voorbeeld. Ze creëerde sfeer en gezelligheid in de klas, maar tegelijkertijd was ze serieus, zodat je echt tot leren kwam. Die combinatie vond ik heel mooi. Vooral haar gevoel voor humor zal ik nooit vergeten. Je voelde je echt gezien bij haar. Zo wilde ik ook worden. Daarop besloot ik de pabo te doen. Al snel wilde ik meer; gerichte zorg bieden aan kinderen. Dat werd orthopedagogiek. Die opleiding sloot perfect aan bij mijn ambities.”
Rol van betekenis
“Nadat ik een aantal jaren ik dienst was bij de Universiteit van Utrecht, begon ik de connectie met kinderen te missen. Toen kwam Praktijkschool De Linie op mijn pad. Werken in het voortgezet onderwijs vind ik heel leuk. Je kunt zulke mooie gesprekken voeren met kinderen én een rol van betekenis spelen. Dat was mijn motivatie om orthopedagoog te worden. Ik wil leerlingen helpen, zodat ze gelukkiger door het leven kunnen gaan.”
Lange adem
“Als orthopedagoog wil je vertrouwen uitstralen. Leerlingen moeten zich veilig voelen bij je, maar vertrouwen winnen kost tijd. Begeleiding is dus vaak een kwestie van lange adem, maar dat geeft niet. Waar het om gaat, is dat leerlingen weten dat ik er voor ze ben; in ze geloof. Ook als ze dat geloof in zichzelf even zijn kwijtgeraakt.”
Gesprek aangaan
“Van pestgedrag tot anorexia: de problematiek die je tegenkomt, kan heel divers en complex zijn. Waar de ene leerling baat heeft bij professionele gezinshulp, wil de ander gewoon even zijn hart luchten. Ook in dat geval is het fijn om er voor iemand te zijn en met elkaar het gesprek aan te gaan.”
Minder ballast
“Na afloop van zo’n gesprek vraag ik de leerlingen meestal om feedback. Wat ze vonden van het gesprek, of het gesprek ze heeft geholpen en of ze nog tips voor me hebben. Dat zijn ze meestal niet gewend. Sommige leerlingen vinden het lastig om hun gevoel te verwoorden, maar met kleine stapjes lukt het dan toch. Opgelucht en met nét wat minder ballast op hun schouders, verlaten ze dan vaak de kamer. Door te evalueren, kunnen ze ook aangeven of het beter met ze gaat. Dat zijn mooie eye-openers.”
Extra klankbord
"Wat de zorgvraag ook is; ik denk graag mee. Als er bijvoorbeeld wordt gepest in een klas, kijk ik samen met docenten wat ze kunnen doen om het gedrag in goede banen te leiden. Je bent een soort vangnet voor collega’s; een extra klankbord. Dat werkt voor alle partijen prettig. Iedere leerling, iedere docent, elke school verdient een orthopedagoog!”
Irene over Praktijkschool De Linie:
“De Linie is een samenleving op zich. Kleinschalig met een fijne sfeer. Nieuwe docenten worden snel opgenomen en onderdeel van het team. Na schooltijd gaan we met een groepje docenten een uurtje crossfitten. Even je hoofd legen na een volle werkdag. Gezellig én het houdt je fit.”
Irene over Dunamare onderwijs:
“Ik volg nu een opleiding tot schoolpsycholoog. Bijzonder dat Dunamare me die kansen biedt. Ze zien graag dat je jezelf ontwikkelt. Dat vind ik tof.”