“De binnenvaart zit in mijn bloed. Meer dan 21 jaar was ik kapitein op tankers en containerschepen. Dat was een prachtige tijd, maar ik merkte dat ik toe was aan een wat rustiger vaarwater. Bovendien vond ik het leuk om jonge mensen te enthousiasmeren voor de maritieme sector, waar veel mensen voor nodig zijn. Een baan als docent maritieme techniek bleek de perfecte match!”
Vriendelijk en dienstbaar
“Wat me direct opviel, is dat de mensen in het onderwijs veel aardiger zijn dan de mensen in het bedrijfsleven. Het bedrijfsleven is keihard; alles draait om geld. Hier is iedereen vriendelijk en dienstbaar. Dat contrast is echt groot. Je werkt hier niet voor investeerders, maar voor leerlingen. Heel andere koek!”
Goede beroepshouding
“Onze leerlingen zijn praktisch ingestelde leerlingen. Op praktisch leren wordt soms weleens neergekeken. Volkomen onterecht, want er is zoveel talent! Juist deze leerlingen maken grote stappen, is mijn ervaring. Het grootste deel is erg gemotiveerd en wil verder in de sector. Ze hebben een goede beroepshouding. Vorig jaar nog had ik een groep met 21 leerlingen, waarvan er vijf cum laude zijn geslaagd. En alle 21 kozen ze voor een vervolgopleiding waar ik veel vertrouwen in heb dat het bij ze past. Dat zijn topjaren. Daar doe je het voor.”
Open blik houden
“Soms krijg ik kinderen in de klas met een lastige achtergrond. Dan denk ik bij mezelf: ‘Hoe kun je in hemelsnaam zo goed presteren?’ Maar in het onderwijs leer je het snel genoeg af om in hokjes te denken. Je kunt niet zeggen: ‘jij hebt die ouders met die achtergrond en dan wordt het niets met je’. Leerlingen weten vaak zo knap hun eigen weg te vinden. Daar verbaas ik me echt over. Andersom komt ook voor. Dat je denkt: ‘waarom ben je zo weinig gemotiveerd, terwijl je ouders zo achter je staan?’ In het onderwijs moet je altijd een open blik houden. Er zijn meerdere factoren die van invloed zijn op leerprestaties. Je zit met een leeftijdsgroep waarin heel veel gebeurt. Tussen de 12 en 17 jaar ontwikkelt een mens zich zeer heftig. Dat maakt mijn vak ook zo interessant.”
Visueel ingesteld
“Leerlingen weten dat ik uit de maritieme wereld kom. Dat maakt het lesgeven makkelijker. Het lastige is wel dat er weinig theoretisch lesmateriaal beschikbaar is, dus het merendeel van het materiaal heb ik zelf ontwikkeld. We beschikken over een uitgebreid fotobestand van allerlei schepen; die foto’s integreer ik in de lesstof. Ik gebruik sowieso veel afbeeldingen. De meeste leerlingen zijn visueel ingesteld. Het gebruik van foto’s zorgt voor herkenning en geeft ze zelfvertrouwen. Al mijn toetsen kunnen bovendien afgeluisterd worden. Met het oog op dyslexie-studenten is ook dat een bewuste keuze. Ik werk vanuit het standpunt: ‘wat wil je leerlingen meegeven? En hoe kun je dat het beste doen?’ Pas dan toets je.”
Mijn deur staat altijd open
“De binnenvaart blijft een deel van mijn leven. De maritieme wereld is zo mooi. Leerlingen kunnen prachtige banen hebben. Je kunt ze echt een goede toekomst bieden in de maritieme sector. Wat ik heel bijzonder vind, is dat bijna alle oud-leerlingen nog weleens terugkomen en me opzoeken. Ze vertellen me dan waar ze zijn gaan varen. Daar maak ik tijd voor. Mijn deur staat altijd open.”
“Maritiem College IJmuiden geeft je alle steun en ruimte om je vak zelf vorm te geven. Als je een goed idee hebt, mag je dat uitvoeren. Onlangs heb ik vier keuzevakken geschreven. Erg leuk om te doen!”
“Leerlingen veranderen. Generaties veranderen. Onderwijs is constant in beweging. Als docent moet je meebewegen en zelf ook in ontwikkeling blijven. Die gelegenheid krijg je bij Dunamare onderwijs volop. Wie wil groeien, kan hier alle kanten op. Aan jou de keuze: pak je je kansen of pak je ze niet?”
“Als ik kijk hoeveel ontwikkeling ik bij Dunamare heb meegemaakt -zowel als docent als mens- is dat echt gigantisch. Daarbij kreeg ik steeds alle steun vanuit de organisatie. Er wordt erg met je meegedacht. Ze hebben me niet alleen een opleidingstraject aangeboden, maar ook veel moeite gedaan om mijn bevoegdheid bij DUO te registreren. Dat zal ik niet snel vergeten.”