Docent biologie
“Ik weet niet wat het is met pubers, maar ik vind ze geweldig. Toen ik tijdens mijn opleiding biomedische wetenschappen de mogelijkheid kreeg om een lesbevoegdheid te halen, wist ik dan ook niet hoe snel ik hier gebruik van moest maken. Werken in het onderwijs is fantastisch. Leerlingen hebben een heel duidelijke, ongezouten mening. Een eigen kijk op het leven. Dat vind ik zo verfrissend!”
Belevingswereld
“Hoe jong ik ook was, mijn ouders namen me altijd serieus. Ik kreeg thuis alle ruimte om mijn eigen standpunt te bepalen. Dat geef ik nu door aan mijn leerlingen. Ik ben niet meer dan zij. Hiërarchie is niet aan mij besteed. Want leerlingen leren misschien van mij, maar ik leer net zo goed van hen. Echt! Dagelijks maak ik kennis met hun belevingswereld. Nemen ze me in vertrouwen over typische puberonzekerheden. Of hebben ze een actualiteit opgeduikeld, die te maken heeft met mijn lessen. ‘Mevrouw, wist je dat de blauwe vinvis het grootste dier ter wereld is?’ Zo leuk!"
Afweersysteem
“Biologie is wat dat betreft ook een heerlijk breed vak. Als ik om me heen kijk, ergens buiten loop, ontdek ik steeds nieuwe dingen die ik kan toepassen in mijn les. Van de week kwam ik een filmpje tegen waarin te zien was hoe een witte bloedcel een bacterie achtervolgt en ‘opeet’. Dat is toch gaaf! Daar wil ik dan wat mee doen. Dat gebruik ik gelijk in mijn les over het afweersysteem. Hier op school zijn we vrij om zelf de inhoud van de lessen te bepalen. Het is heel fijn om op een kleine school te werken. Je krijgt er veel autonomie en verantwoordelijkheid.”
Niet te snel oordelen
“Zeker als je voor de klas staat, is het belangrijk niet te snel je oordeel klaar te hebben. Wanneer een leerling negatieve aandacht vraagt, is daar vaak een reden voor. Die moet je dus niet afserveren, maar juist apart nemen. Even onder vier ogen kletsen en vragen wat er is. In de meeste gevallen lopen ze ergens tegenaan en willen ze gewoon een luisterend oor. Met wat oprechte interesse en geduld kun je veel bereiken.”
Hele eer
“Leerlingen weten zich enorm te ontwikkelen in een relatief korte tijd. Je ziet ze letterlijk en figuurlijk groeien. Dat je in zo’n essentiële periode onderdeel mag uitmaken van iemands leven, vind ik een hele eer. Je bouwt ook echt een band met ze op. Elke week vind ik het weer gezellig om de leerlingen te zien en kijk ik uit naar hun nieuwe verhalen.”
Manouk over De Hartenlust:
“De Hartenlust is kleine school met korte lijnen. Ik zocht naar een mooie balans tussen werk en privé. Die heb ik hier gevonden. Als mantelzorger ben ik maar een paar dagen per week beschikbaar; toch kreeg ik een vast contract. Mijn leidinggevende heeft echt met me meegedacht en gepuzzeld met mijn rooster om me te behouden. Dat voelt als een warm bad.”