“Sinds 2007 werk ik op de academie. Daar hebben we de Huisvesting; een eigen woonhuis voor leerlingen waar ik begeleider, vertrouwenspersoon en anti-pest coördinator ben. Een ontzettend leuke baan, die per toeval op mijn pad kwam. In mijn vrije tijd was ik voetbaltrainer van een jeugdelftal. Een van de ouders vroeg me: ‘ze vliegen hier alle kanten op, behalve in jouw team. Jij doet vast iets met jongeren?’ Dat was niet zo. Integendeel; ik werkte in de ouderenzorg. Maar ze had wel een punt. Ik had de groep onder controle én plezier in het trainen. Dat zette me aan het denken. Toen kwam deze vacature voorbij.”

Persoonlijke aandacht
“Of je ze nu leert voetballen of dat je ze een beetje leert om mens te worden; dat heeft meer overeenkomsten dan je zou denken. Ik zie vaak al aan het gezicht van kinderen hoe de stemming is. Soms bied ik een luisterend oor of laat ik ze juist even met rust. Na tien minuten is de kou uit de lucht. En als dat niet zo is, is dat ook niet erg. Ik zeg altijd: ‘ga maar een keer hard onderuit, want daar leer je van. Als je altijd overal mee wegkomt, leer je niets.’ Af en toe moet het eens fout gaan en dan weten ze: dit moet ik niet meer doen. Een betere les kun je ze niet geven.”

Surrogaatvader
“Als begeleider ben je een soort surrogaatvader voor leerlingen. Van maandag tot en met vrijdag zitten ze bij ons, in het weekend bij hun ouders. En dat vier jaar lang. Dan is het belangrijk dat je een goede klik met ze hebt en begrijpt wat er in deze leeftijdscategorie speelt. Je moet bijvoorbeeld niet de autoritaire boeman gaan uithangen. Dat werkt averechts. Daarnaast is het zaak duidelijk te zijn en geen valse verwachtingen scheppen, want dat levert alleen maar teleurstelling op. Ik beloof alleen iets, als ik het ook kan waarmaken.”    

Positief corrigeren
“Niet iedere leerling heeft van huis uit sociale vaardigheden meegekregen. Als er dan eentje de mist in gaat, dan kies ik altijd voor positief corrigeren: ‘Ik vind jou heel leuk, maar wat je nu uitspookt, vind ik niet zo leuk.’ Ik speel dus nooit op de man, maar altijd op de bal. Daarnaast deel ik gedurende de dag veel complimenten uit. Dat ze goed hebben gegeten of dat het een gezellige avond was. Echt, daar groeien ze van.”

Gezien worden
“Persoonlijke aandacht is alles. Je moet weten wie er voor je staat. De ene leerling spreek je vermanend toe, de ander benader je met humor. Het is belangrijk dat je hun taal spreekt. Iedereen wil uiteindelijk gezien worden. Een leerling die niet gezien wordt, gaat aandacht zoeken. Vaak is dat negatieve aandacht. Ik probeer ze te zien, voordat de bom barst. Dat werkt. Er is zelden gedoe tijdens mijn dienst.”