“Het Schoter en ik hebben een geweldige klik. Dat was ook een van mijn voorwaarden toen ik hier kwam werken. Het gevoel moest goed zijn, anders was het de overstap niet waard. Vanaf dag één ben ik met open armen ontvangen en nog steeds zit ik hier hartstikke op mijn plek. Geen dag is hetzelfde. Het contact met tieners is zo leuk. Je ziet ze elke dag een beetje groeien. Kijk alleen al naar mijn eigen vak; aan het begin van het schooljaar kunnen ze zich amper voorstellen in het Engels en aan het einde van de brugklas houden ze een presentatie, die ook nog eens grammaticaal klopt. Mooi om in die ontwikkeling een rol van betekenis te mogen spelen.”

Juiste carrièrepad
“Als vakdocent Engels leer ik niet alleen de taal, maar behandel ik ook actuele ontwikkelingen. Toen de Queen stierf, besprak ik bijvoorbeeld het Britse koningshuis in de klas. ‘Hoe zit het nu precies met de royal family?’ Maar ook de Brexit of de Amerikaanse presidentsverkiezingen komen aan bod. Dat soort gesprekken blijven kinderen bij. Ik herinner me nog een vwo-leerling die bij de diploma-uitreiking naar me toe kwam en zei: ‘Ik had u in het eerste jaar. Ik weet niet of u dat nog weet, maar ik vond uw verhalen altijd zo ontzettend leuk bij Engels.’ Als een leerling zich dat zes jaar later nog herinnert, dan weet je dat je het juiste carrièrepad voor jezelf hebt gekozen.”

Inspirerend onderwijs
“Uit mijn eigen schooltijd weet ik, dat de verhalende docenten altijd geschiedenis of maatschappijleer gaven. Verhalende taaldocenten kende ik niet. Jammer! Mijn taaldocenten waren over het algemeen ook wat strenger. ‘Ga maar grammatica oefenen’ of ‘het staat in het boek, ga maar 50 minuten zelf aan de slag en ik hoor het wel als je vragen hebt’.  Als je het mij vraagt, zijn dat niet echt voorbeelden van inspirerend onderwijs. Ik nam me toen al voor het later anders te doen.”