“Het leuke van lesgeven aan een Internationale Schakelklas? Leerlingen zijn heel blij dat ze naar school mogen! Bijna niemand gaat met tegenzin naar school. Ze hebben doelen voor zichzelf; willen heel graag leren. Ook al is dat soms lastig. Je moet je voorstellen dat deze leerlingen maar twee jaar bij ons zijn. Daarna stromen ze door. Ze moeten dus in twee jaar tijd de taal leren om naar een reguliere school te kunnen. Naast Nederlands als tweede taal (NT2), krijgen ze ook sport en burgerschap, handvaardigheid en Engels.” 

Vanuit alle windstreken
“We hebben veel leerlingen uit Syrië, Afghanistan en Eritrea en de laatste tijd zien we een toename uit Oekraïne. Daarnaast zijn er ook kinderen uit Zuid-Afrika, Australië, Brazilië, Iran en Columbia. Of dichterbij; uit Polen, Engeland of Spanje. Stuk voor stuk nieuwe Nederlanders tussen de 12 en 18 jaar, die vanuit alle windstreken naar Hoofddorp komen.”

Maatwerk en persoonlijke aandacht
“In onze Internationale Schakelklas draait alles om maatwerk en persoonlijke aandacht. Zo heb ik nu twee meiden in de klas die niet gealfabetiseerd zijn, maar ik heb bijvoorbeeld ook leerlingen uit Iran die een goede opleiding hebben gehad, maar geen Nederlands spreken. Klassikaal lesgeven is dan geen optie. De Iraanse kinderen kunnen in drie maanden tijd door naar het volgende niveau, terwijl de niet-gealfabetiseerde leerlingen nog minstens één jaar in mijn klas blijven. Differentiëren is hier echt noodzakelijk.”

Eigen verhaal
“Iedere leerling heeft zijn eigen verhaal. Dat vraagt om inlevingsvermogen. Toen ik hier in 2015 op school begon, hadden we veel alleenstaande minderjarige asielzoekers (ama’s); vluchtelingen zonder ouders. Die voelen zich vaak onveilig en willen het liefst dat hun ouders naar Nederland komen. Dat is een heel andere doelgroep dan leerlingen die uit Spanje of Zuid-Amerika komen. Die tieners zitten over het algemeen prettig in hun vel, hebben leuke onderlinge contacten en sluiten graag nieuwe vriendschappen. Wat iemands situatie of achtergrond ook is: hoe meer je er bent voor leerlingen, hoe meer ze er ook voor jou zijn. De enorme dankbaarheid; de emoties die we zien bij leerlingen die onze school verlaten. Die zijn echt hartverwarmend!”