“Of ik het naar mijn zin heb hier in Haarlem? Haha! Ik rijd al jarenlang meer dan 120 kilometer per dag naar mijn werk. Iedereen verklaart me voor gek, maar als je met zoveel plezier voor de klas staat, heb je die afstand er graag voor over. Deze baan geeft me ontzettend veel energie. Ik pieker er dan ook niet over om naar een andere school over te stappen. Welke organisatie kan er nou tippen aan VSO Daaf Geluk?”

Spiegel
“In het speciaal onderwijs maak je zo nu en dan best heftige dingen mee. Of ik daar nu boos, verdrietig of juist heel blij van word: ik kan altijd terecht bij mijn collega’s. Kijk, een leerling bedoelt het nooit persoonlijk. Je bent op dat moment hun spiegel waarin ze hun eigen frustraties zien. Als het met tekenen niet wil, ben ik de stomme leraar. Maar dat is het mooie van deze school; iedereen mag zich -binnen de grenzen- uiten op z’n eigen manier.”

Contact maken
“Ieder kind heeft waardering nodig en groeit van aandacht, maar lang niet iedereen krijgt dat van huis uit mee. Hoe mooi is het dat je als docent een positieve bijdrage kunt leveren door simpelweg contact te maken; af en toe een compliment uit te delen? ‘Die opdracht heb je mooi gedaan joh!’ Je ziet ze groeien. Als we in gesprek gaan met leerlingen, zakken we ook steevast door de knieën en wisselen we op ooghoogte van gedachten. Wordt een leerling boos? Dan benoemen we het gedrag, maar we oordelen niet. Ze weten ook dat ze van ons elke dag opnieuw mogen beginnen. Ongeacht wat er is voorgevallen; bij Daaf Geluk krijg je altijd weer een nieuwe kans.”

Eigen bubble
“Cultuur verandert, leerlingen veranderen, middelen veranderen. Onderwijs is voortdurend  in beweging en jij als docent dus ook. Af en toe heb je een blinde vlek ten aanzien van je eigen functioneren, dus laat ik zo nu en dan iemand meekijken met mijn lessen.  Dan vraag ik om feedback. Naar mijn idee zijn mijn lessen bijvoorbeeld heel gestructureerd, maar ik weet dat ik soms ook een onwijze dwarrel en chaoot kan zijn. Een collega die met je meekijkt in de klas, signaleert dat dan: ‘Miriam, het begin en einde van je les verloopt wat rommelig...’ Dat zijn eye-openers waar ik wat mee kan én doe. Je blijft te vaak hangen in je eigen bubble, dus ik vind het verfrissend dat het bij Daaf Geluk heel normaal is om te reflecteren.”